Kwiecień;


 

Zmiana nazwy z FSO 1300/1500 na FSO 125p 1.3/1.5

Najnowsze odmiany samochodów (wersje C/L)

 


W kwietniu 1983 roku rozpoczęto w FSO wytwarzanie najnowszych odmian samochodów. Dotychczasowe (oferowane od I 83r) FSO 1300/1500 (wcześniejsze PF 125p), przechrzczono na FSO 125p. Prawidłowa nazwa handlowa tego samochodu od tej pory brzmi w przypadku limuzyny; FSO 125p Berlina 1.3/1.5, wcześniej; FSO 1300/1500 Berlina. Przypomnę jeszcze, że fabryczna kompletacja wyposażenia wycofanego właśnie z oferty samochodu; FSO 1300/1500 obejmowała ''29'' pozycji. Korekta w nazewnictwie to jednak jeszcze nie wszystkie zmiany poczynione w tym okresie. Aby temat ten był zrozumiały należy się cofnąć nieco wstecz, mianowicie do lat 1980-1982, kiedy to w FSO odczuwalne były na znacznie większą niż dotychczas skalę kłopoty z kooperantami. W tym też kryzysowym dla krajowej gospodarki okresie, ograniczone możliwości produkcyjne wspomnianych kooperantów limitują skalę produkcji np. w 1982 roku w FSO wykorzystano zaledwie 60% swych produkcyjnych możliwości. Jednak na ilość dostarczanych na rynek samochodów bardzo duży wpływ miał również ich eksport. Był on niezbędny do utrzymania bieżącej produkcji. Według wyliczeń dyrekcji FSO, aby ta właśnie produkcja utrzymana była prawidłowo, należało wyeksportować aż 50% samochodów. Wciąż jeszcze wiele elementów wchodzących w skład kompletnego pojazdu powstaje z importowanego (z Zachodu) materiału. Zatem dewizy do produkcji samochodów były niezbędne, a gdy ich brakowało, pojawiał się następnie duży problem. Kłopoty z pozyskaniem tychże dewiz potrzebnych do zakupu niezbędnych do produkcji samochodów materiałów lub części, doprowadzają w praktyce do tego, że dyrekcja FSO zmuszona została do stopniowego obniżania swego standardu oraz pozbawiania pojazdów tych części oraz elementów, do wykonania których potrzebne były wspomniane importowane surowce oraz komponenty. Na które to zabrakło właśnie dewiz. W związku z powyższym w eksporcie wewnętrznym w październiku 1980 roku pojawiają się pierwsze tzw. ''Zubożone'' o pewne elementy wykończenia samochody Polski Fiat 125p. Wkrótce potem przechrzczono je na tzw. wersje ''Popularne''. W 1981 roku taki właśnie zubożony model samochodu PF 125p oferowany był pod nazwą ''Popular'', od 1982 roku jako ''Popular II'', który to w lipcu 1982 roku zostaje następnie wycofany z oferty eksportu wewnętrznego, a jego miejsce zajął tzw. ''Standard'', a więc model, który nie był samochodem pozbawionym elementów wyposażenia, tak jak wcześniejsze samochody zubożone i popularne. Reasumując od lipca 1982 roku do omawianego na wstępie kwietnia 1983 roku, nie produkowano już zasadniczo samochodów zubożonych-popularnych, wszystkie 125p-tki miały w tym czasie montowane obowiązkowo m.in. listwy zabezpieczające nadwozie, listwy ramek okiennych, czy też wewnętrzne listwy boczków drzwi ''Mylar'' itp. Dobra koniunktura mimo początkowych przewidywań FSO trwała jednak dość krótko. Powolny wzrost produkcji w stosunku do lat wcześniejszych, zauważalny był od początku 1983 roku, to jednak w dalszym ciągu fabrykę trapiły problemy z dewizami, które ponownie zmuszają dyrekcję do wprowadzenia na rynek samochodów ''Nadzwyczajnie Zubożonych''. W praktyce od kwietnia 1983 roku produkowane są dwie podstawowe odmiany samochodów FSO 125p, wersja wyjściowa tzw. model roku ''Classic'', pozbawiona podobnie jak w latach wcześniejszych różnych detali wykończenia oraz odmiana luksusowa, a więc wersja bez braków wyposażenia. Dla rozróżnienia tych wersji wprowadzone zostają również dodatkowe wyróżniki literowe (początkowo nie były one regułą), które to dołączają do dotychczasowych oznaczeń z litrażem silnika; 1300/1500. Podstawowy lub też najuboższy model samochodu FSO 125p otrzymał oznaczenie; literkę ''C''. Natomiast wersje o bogatszym wyposażeniu, poniekąd te luksusowe otrzymały na końcu oznaczenie; literkę ''L''. Kojarzenie różnych wersji wyposażenia oraz silników w praktyce doprowadziło do powstanie następujących odmian;

 

> FSO 125p 1.3C (w praktyce rzadkość, prawdopodobnie tylko w 1983/84 roku)

> FSO 125p 1.3L (w praktyce rzadkość, prawdopodobnie tylko w 1983/84 roku)

> FSO 125p 1.5C

> FSO 125p 1.5L

 

Wersja ''C'' początkowo spotkała się z negatywnymi opiniami użytkowników, już nie chodziło tylko o to, że był to samochód ''Zabrakowany'' bo niekompletny, w końcu zjawisko takie było już powszechnie znane od 1980 roku, ale o to, że była to w zasadzie jedyna dostępna za tzw. asygnaty oraz przedpłaty odmiana tego samochodu. Klientom, którzy chcieli w tym czasie tzn. w latach 1983-84, odebrać auto choć trochę pełniej wyposażone niż oferowana wersja podstawowa, mówiono w Polmozbycie twardo ''Bierz co dają'', a takich sytuacji przymusu nikt przecież nie lubi. Dodatkowe rozdrażnienie powodował również fakt tego, że w tym samym czasie klientom tzw. dewizowym oferowano wyłącznie wersję z literką ''L'', a od 1984 roku również odmiany z silnikiem samochodu Polonez oznaczone literką ''M''. Temat wersji ''C'' poruszyłem również m.in. w dziale historii na rok 1985, kiedy to na początku tegoż roku, dochodzi do wzbogacenia tego wyjściowego modelu o kilka dotychczas niedostępnych w tej wersji elementów. Chciałbym jeszcze nadmienić, że wersje wyjściowe tzw. ''Classic'' naturalnie mogły poruszać się bezpiecznie po naszych drogach. Odpowiadały one oczywiście również wymogom przepisów, jednak brak niektórych części oraz urządzeń w tej wersji, mógł być początkowo dla ich właścicieli przyzwyczajonych do pewnej wygody podczas jazdy, trochę uciążliwy. Samochody osobowe FSO 125p w wersjach 1.3/1.5 ''C'' oferowane były wyłącznie na rynku krajowym i nie były też nigdy eksportowane, odwrotnie było natomiast w przypadku wersji ''L'', również późniejszych ''M''. Poniżej charakterystyka wyposażenia wersji wyjściowej modelu FSO 125p 1.3/1.5 ''C'';

 

> brak listew zwewnętrznych zabezpieczających nadwozie

> brak listew ramek okiennych drzwi

> brak kołpaków kół

  (czarne nakładki na piasty koła)

> brak obrotomierza 

  (nie był on obowiązkowym wyposażeniem również dla wersji ''L''')

> brak gniazda oraz zapalniczki

  (w wiązce przewodów pozostawiono możliwość podłączenia)

> brak ogrzewania szyby tylnej

> brak wewnętrznych listew boczków drzwi ''Mylar" (w praktycwe większość ''C'' była w nie wyposażana)

  (jedna pozioma listwa dla wersji ''L'' )

> brak wewnętrznych odblasków drzwiowych

> brak uchwytów pasażerskich

> brak tylnej niklowanej popielniczki

  (zamontowana w podłokietniku wewnętrznych boczków drzwi - tylko w wersjach ''L'')

> przednie podłokietniki małe

  (duże obowiązkowo m.in. w sanitarkach)

> brak bocznych nakładek foteli przednich

> brak programatora wycieraczek

> brak oświetlenia bagażnika

> przednia szyba hartowana

  (w wersjach ''L" szyby klejone)

> brak urządzenia ''ręcznego gazu''

  (rozwiązanie to wycofano w kwietniu całkowicie z produkcji)

> ogumienie produkcji krajowej

  (w samochodach za dewizy często pojawiały się natomiast opony z importu np. ''Uniroyal'')

 

Powyższa lista nie była jednak wyłącznie twardą regułą, np. w przypadku gdy model ''C'' został wyposażony fabrycznie w dodatkowe oprzyrządowanie, PP Polmozbyt miał obowiązek pobierać dopłaty w złotówkach według aktualnych wówczas cenników. Podobnie też było w odniesieniu do wersji ''L'', również i tu mogły pojawić się nawet tzw. ''Opusty'', w przypadku gdy np. nie zamontowano fabrycznie wewnętrznych listew boczków drzwi ''Mylar'', często dla odmiany montowano je zależnie od dostępności  również w wersji ''C''.


Write a comment

Comments: 0

Zapraszam również do wpisu, jeśli się z czymś nie zgadzasz, chciałbyś coś sprostować lub gdybyś miał ochotę pomóc w rozwinięciu powyższego opracowania - pisz śmiało...

 

Opracowanie; Matek125